อุปการ ๑, อุปการะ หมายถึง [อุปะการะ, อุบปะการะ] น. ความช่วยเหลือเกื้อกูล, ความอุดหนุน,คู่กับ ปฏิการะ = การสนองคุณ, การตอบแทนคุณ. ก. ช่วยเหลือเกื้อกูล, อุดหนุน. (ป., ส.).
[อุปะ, อุบปะ] น. ผู้ช่วยเหลือ, ผู้อุดหนุน, หญิงใช้ว่า อุปการิณี.
[อุปะกาน, อุบปะกาน] น. เรียกม้าที่ปล่อยในพิธีอัศวเมธว่าม้าอุปการ.
ดู อุปการ ๑, อุปการะ.
[อุปะกาด, อุบปะกาด] (กลอน) ก. แจ้งข่าว เรื่อง หรือข้อความเช่น เขือไปอุปกาศแล้ว เขือมา. (ลอ), ร้องอุปกาศสารแก่กรุงสญชัยปิตุราช. (ม. ร่ายยาว หิมพานต์).
[ปะกินนะ] ว. ปกคลุมไว้, ปิดบังอยู่. (ป.).
[อุปะกิเหฺลด] น. เครื่องทําใจให้เศร้าหมอง มี ๑๖ อย่าง มีอภิชฌาวิสมโลภ เป็นต้น. (ป. อุปกฺกิเลส).
[อุปะจาน] น. การเข้าใกล้, ที่ใกล้, บริเวณรอบ ๆ เช่น อุปจารวัด.(ป., ส.).